Meira en helmingur Sýrlendinga hefur misst heimili sín

„Við höfum verið hér í tíu ár. Þeir sem dóu dóu. Þeim sem batnaði batnaði. Þeir sem lifðu lifðu og nú á fólk börn hér. Við erum týnd. Við erum glötuð,“ segir Mohammed Zakaria, Sýrlendingur í Líbanon. Hala, sem einnig dvelur í Líbanon segir að það gagnist ekki lengur að tala um sársaukann. „Þetta hafði áhrif á heilsu okkar og við veiktumst, þetta komst inn í líkamann. Það lagðist á börnin okkar sem urðu döpur.“

Flutti í yfirgefinn skóla

Fáa ef einhverja óraði fyrir því að átökin stæðu enn, tíu árum síðar. Gríðarlegrar uppbyggingar er þörf, milljónir barna alast upp án menntunar og húsaskjóls og margir Sýrlendingar eiga erfitt með að sjá fyrir sér bjartari framtíð. „Nú er ég flutt í yfirgefinn skóla og þegar loftárásir eru gerðar fer ég með son minn og fel mig á milli trjánna meðan við bíðum eftir að þotan fari. Ég á enga peninga fyrir leigu og get því ekki farið og reynt að búa í öruggu húsi,“ segir Nour Gharib, ekkja sem er á flótta innan Sýrlands.

„Það líður ekki sá dagur að ég hugsi ekki um fortíðina og það sem ég hef gengið í gegnum. Þetta hefur verið svo erfitt. Ég hugsa líka um framtíðina. Lífið er erfitt núna en hvað bíður? Hvað verður um okkur?" Segir Hiba Mawas sem einnig hefur misst eiginmann sinn og verið á vergangi í Sýrlandi.