Margir Íslendingar fylgdust spenntir með lokaþætti Ráðherrans sem sýndur var sunnudagskvöldið 8. nóvember. Þá kom loks í ljós hvernig fór fyrir Benedikt Ríkharðssyni, forsætisráðherra Íslands, eftir vægast sagt skrautlegar vikur í æðsta embætti Alþingis. Benedikt er óhefðbundinn stjórnmálamaður, guðfræðingur og háskólakennari sem verður formaður Sjálfstæðisflokksins og verður í kjölfarið forsætisráðherra. Eftir nokkra mánuði í embætti fer að bera á andlegum veikindum hans og þá þarf samstarfsfólk og hans nánustu að leggja allt að veði til að halda veikindum hans leyndum fyrir þjóðinni. Handrit þáttanna skrifuðu þau Björg Magnúsdóttir, Birkir Blær Ingólfsson og Jónas Margeir Ingólfsson. Leikstjórn var í höndum þeirra Nönnu Kristínar Magnúsdóttur og Arnórs Pálma Arnarssonar. Gestir Lestarklefans þau Ásgeir H. Ingólfsson blaðamaður, Brynhildur Bolladóttir upplýsingafulltrúi og Svanhildur Hólm Valsdóttir framkvæmdastjóri, horfðu á þættina og sögðu sitt álit.
Heilt yfir nokkuð sátt
Svanhildur segir að fyrsti þátturinn hafi lofað mjög góðu en eftir þriðja og fjórða þátt átti hún erfitt með að halda sér við efnið. „Ég fann að ég var farin að kíkja á símann og svo eftir þriðja þátt gleymdi ég seríunni í nokkrar vikur,“ segir Svanhildur. Hún sá fljótt að margir í kringum hana voru að tala um þáttinn og hve spennandi hann væri orðinn og þá ákvað hún að geyma seríuna og horfa á síðustu fimm þættina í einni beit. „Ég sá eiginlega ekki eftir þeirri ákvörðun því þarna í fjórða og fimmta þætti breyttist tempóið, hlutirnir fóru að gerast og þættirnir urðu þannig að mann langaði að horfa á þann næsta strax eftir að þátturinn kláraðist. Ég held að heilt yfir hafi ég verið nokkuð sátt.“
Þorvaldur Davíð eins og Loki í goðafræðunum
Ásgeir er sammála því að eftir góða fyrstu tvo þættina hafi þættirnir tekið dýfu en tekið við sér aftur í fimmta þætti og stigmagnast eftir það. Honum leiddist aðeins þegar Ólafur Darri í hlutverki ráðherrans var ekki á skjánum. „Svo kom hann aftur og þá var gaman,“ segir hann. Aðrir karakterar heilluðu hann þó líka þegar á leið, ekki síst Grímur sem Þorvaldur Davíð leikur. „Hann fer hægt og rólega þegar líður á seríu að taka völdin sem vondi kallinn, þessi tungulipri djöfull. Pínu eins og Loki í goðafræðunum stundum.“
Er pólitík svona?
Brynhildur segir að það hafi verið gaman að fylgjast með þáttunum en það pirraði hana að enginn hafi áttað sig á því að Benedikt ætti við geðræn vandamál að stríða fyrr en það var upplýst og að það hafi þótt mikið mál. „Auðvitað er alvarlegt þegar forsætisráðherra er í gífurlegri maníu og tekur ruglaðar ákvarðanir, auðvitað þarf að grípa í taumana,“ segir hún. „En mér fannst ótrúverðugt í nútímasamfélagi að það kæmi öllum í opna skjöldu.“
Hún varð líka forvitin að vita hvort pólitík væri í raun jafn æsileg og hún birtist í þáttunum. „Er þetta svona? Er Þorvaldur Davíð í klækjabrögðum allan daginn og það er það eina sem hún hugsar um?“ spyr hún og hvetur Svanhildi, sem var aðstoðarmaður Bjarna Benediktssonar til að gefa nánari innsýn í það.
