Í þáttunum er fjallað um klassíska- og samtímatónlist í víðum skilningi og leitast við að kynna hana á skemmtilegan, aðgengilegan og fjölbreyttan hátt. Tónlistarfólk kemur saman í stúdíói, spjallar um tónverk og leikur þau líka. Þá er farið á stúfana og spjallað við sérfræðinga og áhugamenn úr ýmsum áttum. Þótt hver þáttur hverfist um ákveðið grunnþema er formið frjálslegt og talsvert um útúrdúra. Þannig leiðir spjall um Mozart yfir í umfjöllun um Neanderthalsmenn eins og ekkert sé eðlilegra og viðtal við fiðlusmið endar hreinlega í helvíti (eins og það birtist á málverki eftir hollenskan meistara frá endurreisnartímanum).
Að kalla eina tegund tónlistar „klassíska“ er að mati umsjónarmanna þáttanna eitt versta auglýsingatrix sögunnar. Tónlistin á ekki að vera safngripur og hún er hvorki heilög né hafin yfir gagnrýni. Í þáttunum er ætlunin að færa þessa tegund tónlist niður af stallinum, skoða hana frá ýmsum hliðum og berjast gegn þeirri ranghugmynd að maður þurfi einhvers konar meirapróf til þess að mega hafa skoðun á henni.
Á meðal tónlistarmanna sem fram koma eru Kristinn Sigmundsson, Sigrún Eðvaldsdóttir, Bryndís Halla Gylfadóttir, Gunnar Guðbjörnsson og Megas. Þá bregður fyrir erlendum meisturum á borð við Alfred Brendel, Martin Fröst og Jerome Lowenthal. Fræðimenn við Oxfordháskóla, Háskólann í Reading og við Juilliardskólann í New York leggja svo til fleiri víddir í umræðuna.
Umsjónarmenn eru Víkingur Heiðar Ólafsson og Halla Oddný Magnúsdóttir.
Í öðrum þætti er tekinn dálítið djarfur útúrdúr - útúrdúr aftur í aldir. Umfjöllunarefnið íslensk tónlist fyrri tíma. Þáttastjórnendurnir eftirláta sviðið þeim listamönnum sem gera tónlist liðinna tíma í íslandssögunni að tónlist okkar tíma líka. Rétt eins og með hina óheppilega nefndu klassísku tónlist gildir nefnilega hér að tónlist sem er spiluð, tónlist sem hlustað á og hrifist er af í samtímanum hlýtur að teljast samtímatónlist í einhverjum skilningi. Og við getum heitið því að þessi gamla tónlist er glæný fyrir mörgum!
