Rás sem við sjáum ekki
„Það hlýtur að vera rás sem við sjáum ekki og kemur upp úr gígnum og fer beint út í hraunána. Hún viðheldur hraunflæðinu í hraunánni þrátt fyrir allan þennan breytileika og yfirfallið sem kemur í tengslum við kvikustrókana,“ segir Þorvaldur
Hvernig skýrir hann þessa tvískiptu eða aðskildu hegðun gossins?
„Það má hugsa sér það þannig að afgösunin sem keyrir áfram sprengivirknina byrji á 70-80 metra dýpi. Þetta eru bæði stórar og smár blöðrur sem stækka og þenjast út á leiðinni upp. En þær taka ekki yfir alla gosrásina. Þær eru bara í hluta gosrásarinnar, sennilega miðsvæðis. Síðan er samfelld hraunkvika sem streymir upp með hliðunum og fer þá beint inn í þessa rás eða kanal sem við sjáum ekki. Hins vegar haga blöðrurnar sér eiginlega sjálfstætt og keyra upp sprengivirknina, lyfta hraunyfirborðinu aðeins þegar þær þenjast út. Síðan springa þær og þeyta kvikuslettunum út.
Stór kútur
En hver er skýringin á því að þær eru að myndast núna? Þorvaldur segir að þær séu reyndar búnar að vera að myndast allan tímann. Sennileg skýringin á breytingunum sem urðu á gosinu á mánudaginn í síðustu viku séu breytingar á efstu lögunum í gosrásinni.
„Þannig að það er kominn nokkuð stór kútur þarna undir sem er meira og minna fullur af kviku. Það út- og innflæði úr honum um gosop sem eru minni en þvermálið á kútnum. Þegar fersk kvika kemur inn að neðan fer hún að afgasast og mynda stóru blöðrurnar sem síðan streyma mjög hratt upp. Þegar þær losna úr kerfinu út í andrúmsloftið þá dettur niður gasþrýstingurinn í kerfinu. Þá sígur yfirborð kvikunnar í gígnum aðeins og þá þarf að dæla aðeins meira af kviku að neðan til að fá nægilega mikið af blöðrum til að búa til næsta fasa. Það er þess vegna sem þetta er svona regluleg virkni,“ segir Þorvaldur.
