Guðrún Eva segir bókina helberan skáldskap, ólíkt síðustu skáldsögu hennar Skegg Raspútíns sem byggði á raunverulegu fólki og fór ekki dult með það. „En Austin frá Texas, mormónatrúboða, hitti ég samt í Mjódd — raunverulega. Hann er til. Ég vingaðist við þessa mormóna, það er ekki hægt að skrifa um þá án þess að kynnast þeim af því að þeir eru bara svo rosalega framandi. Hins vegar gerði ég úr honum skáldsagnapersónu, ég legg honum orð í munn.“

Guðrún Eva segist hafa liðið eins og hún hafi verið á hálum ís þegar hún skrifaði sögurnar, en í þeim grefur hún undan þeirri hugmynd að fólk geri sér upp skoðanir eftir því hvaða samfélagshópi það telur sig tilheyra. „Ég fann fyrir ótta,“ segir hún og efaðist um að hún mætti skora vissar skoðanir á hólm. „En í gegnum það að finna það þá varð ég einmitt einarðari í því að láta þetta fara og gera dálítið í því að skora þetta á hólm. Þetta er óhugnanlegt – að það sé búið að koma upp skoðanasettum fyrir einhverja samfélagshópa.“ 

Egill Helgason ræddi við Guðrún Evu Mínervudóttur í Kiljunni. Þáttinn í heild má sjá í spilaranum.