„Það er mögulegt að stíllinn á myndunum hafi breyst en það er ekki vegna þess að ég er orðinn gamall, það er bara vegna efnis sem ég fæ. Þegar ég ferðast kaupi ég allt sem ég get í bókabúðum og flóamörkuðum. Svo fæ ég svo mikið sent frá fólki sem ég þekki bara ekki.“

Hann segist ekki þurfa að hafa fyrir listinni. „Þetta kemur allt að sjálfu sér. Þegar ég vinn, sérstaklega klippimyndirnar, þá er þetta bara eins og í draumi.“

Hefði getað orðið heimildarmyndagerðarmaður 

Erró reynir að fylgjast vel með samtímalist og sækir aðrar sýningar stíft. Hann er sérstaklega hrifinn af götulist, sem finna má í almannarýmum. Spurður hvort hann hefði getað orðið eitthvað annað en listamaður segir hann fólk stundum hafa haldið að hann væri lögfræðingur.

„Ég hef ekki hugmynd vegna hvers. En ég hefði gaman af því að gera heimildarmyndamyndir um laxveiði og fleira. Já, ég hefði gaman af að vera með kvikmyndavél og gera heimildamyndir.“ 

Léttara yfir Íslendingum

Hann hefur ekki komið til Íslands í þrjú ár en segist sjá mun á fólkinu.

„Ég sé að fólkið er miklu hamingjusamara en það var fyrir þremur árum, það er einhvern veginn léttara yfir öllu.“  

Hann segir að eina ráðið sem hann eigi fyrir unga listamenn sé að vinna. „Vinna eins mikið og mögulegt er, það er það eina sem getur hjálpað manni. Ég vona að ég geti unnið til síðustu stundar.“

Rætt var við Erró í Menningunni. Horfa má á viðtalið hér að ofan.